zaterdag 21 juli 2012

En welle weg...

Balkan Balkan Balkan
El Balkaneros
VAMOS

Na onze waardigheid en een groot deel van onze energie verloren te hebben op het festival der festivals (iedereen weet dat we het over PPH hebben), sprongen we verleden donderdag op de trein richting tja, dat wisten we eigenlijk nog niet zeker. Bijna speelden we Roman kwijt tijdens een nachtelijke queeste naar alcohol in de banlieus van Zagreb, maar onze bezorgdheid was ongegrond. Na enkele uren (en wij terug nuchter) dook hij plots op uit de donkerte van de Kroatische nacht (met bier). Goddank.
Tijd bracht raad bracht fahrrad en na eentige dagen chillen en relaxen op de trein streken we neer in Banja Luka. De plaatselijke temperaturen in de Dinarische Alpen hebben des zomers veel weg van die in Gobi woestijn en dus was het meteen puffen blazen en zweten. In het station werden we verwelkomd door een meute kijklustigen van de lokale bevolking (aan menig feestdis zal over ons verhaald worden).

Fauna en flora brachten ons onderweg al talrijke verbaasde blik. Maar nu de eerste honderden kilometers een feit zijn, valt ook onze mond open. Fietsen valt hier echter niet te onderschatten. Alle wegen in Bosnie gaan immers omhoog. En dat merken onze kuiten. Verdekke Godvlammende nog aan toe, iedere kilometer wordt er duchtig op los gevloekt. De gemiddelde hartslag ligt om en rond 160 en de calorien vliegen de deur uit.

Om jullie een idee te geven van hoe zwaar de ritten zijn:
Gisteren reden we 40 kilometer. Waarvan we zeker 5 kilometer onze fiets omhoog moesten stoten op de steile grindwegen die het Bosnische binnenland rijk zijn. De temperatuur steeg tot over 35 graden en water was schaars. We werden uit ons lijden verlost door een half beschonken Duitser boven op de berg die onze dorst laafde en ons enige zekerheid verschafte over onze locatie (want we hadden eigenlijk feitelijk totaal geen idee waar we ons juist bevonden).

Bon, op het einde van de dag konden we vanuit de hoogte Sarajevo overschouwen en beloonden we onszelf met een restaurantbezoek.

Kort samengevat:
We eten goed
We slapen goed
We eten goed
en iedereen is gewond (behalve Čichel, hij mist zijn sigaretten)
en w is z in het Balkanesisch

Ahja, nu rijden we richting Mostar om vervolgens Monte Negro (het land dat genoemd is naar een berg) te overwinnen.

JEŠKADA
Antigoon en Jurgen VandenBroek Vooruit
en Oma, een zeer gelukkige verjaardag uitroepteken

Geen opmerkingen:

Een reactie posten