dinsdag 31 juli 2012

KOSOVLO LEVEL 3 ORGANIC SPRINT

Vanuit Niksic ging het gezwind noordwaarts, althans voor de volgende 6 kilometer, want daar begonnen de bergen terug. We sloegen onze tenten dan maar op aan de rivier aan de voet van de berg en een stevige zwempartij en nachtrust later stonden we weerom kwiek op onze pedalen.
De natte vinger had Dur;itor Nationaal Park aangewezen op de kaart en met fietszakken vol goesting ging het daar dan ook heen. Die goesting ging zwaar doorwegen, maar het uitzicht maakte alles goed. *typ Durmitor in op google en geniet van oogverblindende fotos* De hoogtemeters overstegen de afgelegde kilometers en dus maakte de ijle lucht de hoofden zwaar. Af en toe liet het materiaal het afweten, toch vooral bij Roman. Menige versies van allerlei schelwoorden vervuilden het Montenegrijnse luchtruim. sAvonds werden we uit onze slaapplaats in de Durmitorkloof gejaagd door een of andere min of meer officiele parkwachter en dus waren we genoodzaakt in de laatste zonnestralen nog maar eens de kuiten op te warmen. Twee senioren met de lippen aan de fles verwelkomden ons echter wel om hun tuin te gebruiken als rustplaats. Wel boden ze ons geen drank noch honing aan -het waren imkers- dus zo sympathiek waren ze niet.
We lieten Durmitor achter ons om Berane in te rijden en daar vlees veel vlees tegen weinig zeer weinig geld binnen te schransen.Nu volgde nog een laatste uitdaging alvorens we Kosovo konden binnenrijden. De bergen kennen geen geheimen meer voor geoefende bollekestruien als ons, de echte uitdaging bestond eruit de Servische bodem niet aan te raken tussen Montenegro en Kosovo in. Het Servische grondgebied, een noodzakelijk kwaad van 30km lang, voedingsbodem van verderf en geweldstokerij, uit ons immer objectief standpunt, hoort daar geeneens te liggen. De enige reden waarom wij deze weg voortrokken lag aan de vlakheidsgraad en de rivier die naast de weg liep. Bon, we zijn er dus in geslaags. Enkel ons overtollig speeksel en lucht uit onze darmen hebben het Servische landschap gesierd.
Eens de Kosovaarse grenswachten verschalkt waren, stonden we voor een UNkonvooi bestaande uit tanks, amfibievoertuigen, geluidloze helikopters en fransozen met grote geweren. Na de grens verkozen we het eerste cafe langs de kant van de weg als pleisterplaats. Hier kregen we -nadat we verduidelijkt hadden absoluut geen moslims te zijn, onze hoofddoeken en baarden doen vaak anders vermoeden- algauw enkele glaasjes gegist pruimensap aangeboden. Later op de avond volgde de fles en kregen we meteen ook een slaapplaats aangeboden.
Ondertussen zijn we in Pristina aangekomen en gaat het morgen richting Skopje, Macedonie. Op weg naar Pristina werden we meermaals geconfronteerd met al die Servische zever. UN en NAVO voertuigen bezetten op meerdere plaatsen de weg. Mensen kunnen het niet laten erop te wijzen dat ze Servisch zijn en subtiele opmerkingen op onze hoofddoeken te maken.
De bergen liggen nu echt achter ons en maken plaats voor vlotte asfaltwegen, fabrieken en benzinestations. De lelijkheidsgraad van het landschap stijgt daarmee gestaag tot ongekende hoogten.

Voorhuid met de geit

On y vache, baton

en nog even wat fotos proberen op te laden zodoende kunnen jullie onze prachtig gebronsde torsos bewonderen

Geen opmerkingen:

Een reactie posten