Die Grooten Oversteek

En we zijn vertrokken...

Eerst en vooral bedanken we iedereen voor een schitterende laatste avond in 't Schip. Joris, moge het leeggoed goed van pas komen.

De voorbije week was er een van lange dagen op de trein. De fietsen waren hier eerder een zware last, maar daar komt snel verandering in. Stel je voor: trein op trein af en dit maal 20. We reden van Tienen richting Parijs met enkele tussenstops en vandaar naar Dijon, alwaar we de eerste keer onze slaapzak mochten uitrollen. De herfst was in het land, evenals in België. Van Dijon ging het richting Arles, diep in het Zuiden van La Douce France, waar een zachtzoete zeegeur ons verwelkomde, evenals de Bergrakkers van Tienen City die ons met open armen in hun midden opnamen en ons voorzagen van 'patatten en worst'. Een dikke merci mannen.

Lichtelijk geagiteerd door de vele treinuren konden we het niet laten op ons stalen ros te springen en beginnen te pedalen. Het ging van Saint Gilles naar Avignon met een tussenstop aan de kliffen van Collias, waar het water soelaas bracht. Ergens in de uitgestrekte wijnvelden (ook wel gekend als vignobles) sloegen wij ons kampement op dat echter bestond uit een enkel slaapmatje. De dag erna sprongen we weer op de trein richting Perpignan en nog iets verder naar Port Bou, onze eerste kennismakling met de Spaanse vriendelijkheid van barvrouwen. Hier konden we ook meteen nog een stuk van een Tourrit meenemen. Maar spijtig genoeg niet uitkijken, want daar was alweer een TsjoekTsjoek. 

Soniy Manka and his ganja ('hasjwiet' voor de Placa Catalunya ingewijden onder ons). Of zoveel als BARCELONA en zijn straatleven. Hier toch ettelijke uren doorgebracht, met een pintje in de hand. Den haven bood ons slaapplaats en na weinige slaapuren ging het alweer de trein op naar Madrid. Ook hier hebben we overnacht, en dit temidden in een residentiële wijk alwaar we op gastvrije wijze herinnerd werden met zeer natte sproeiers op onze slaapplaats. Dan maar iets hogerop getrokken en ons neergevleid onder een prachtige sterrenhemel en een palmboom of 5.

Op dag 6 bevonden onze slaperige ogen en reisvermoeide lichamen ons alweer op de trein, ditmaal van Madrid naar Merida. Het is echt geen sinecure om met 4 volbepakte fietsen de trein te nemen naar het Zuiden. Zowat iedere stationsklerk wees ons er meermaals op 'Impossible' of zoiets. Van Merida ging het richting Sevilla, waar we onze aansluiting naar Antequeras misten door ons gebrek aan kennis van de Andaluciaanse mentaliteit. Na een goed half uur gevloek en uitgescheld slaagden we er toch in de volgende trein te bemachtigen en hierop begeleid te worden door niemand anders dan Lady Gaga. Die onze bronstigheid toch wel wist te bekoren.

In Antequera Pueblo maakten we kennis met rijkelijk gevulde borden Tapas (uiteraard alles stevig gepaneerd en gefrituurd) en gratis pinten van mensen die veel respect betoonden voor ons 'megazotte' plan.

Goed, we zijn er bijna. Nog één treintje naar Algeciras en dan de oversteek maken. Dit verliep allemaal zeer vlot. Door een stomme fout van de bootticketverkoopman kregen we onze fietsen gratis op de boot naar Afrika. Maar door ons eigen domme toedoen kwamen we niet in Tanger Ville, maar ergens 50 kilometer verder NoordOostwaarts aan in Marokko.

Het duurde niet lang of de toon was gezet voor het verloop van de reis. De brandende hitte, lange stevige kuitenbijters en geen twee vierkante meter schaduw zijn hier de harde en nuchtere (want ze drinken hier geen alcohol) realiteit. Na enkele uren zwaar afzien reden we Tanger binnen. Ongeloof. Vooral veel ongeloof. Reeds van tien kilometer buiten het centrum van de stad zijn ze an het uitbreiden. Overal verkavelingen en nieuwe appartementen. Feit. Uiteindelijk toch in het centre ville geraakt en daar aan de dijk goed gegeten, later een slaapplaats versierd aan het strand. En dan zijn we reeds deze ochtend. Na een verfrissende duik in de zoute Middellandse Zee zijn we klaar voor de échte start van onze reis.

We wensen onszelf veel succes en vooral veel rugwind en schaduw.

En vers drinkbaar water.

Groeten aan het thuisfront en tot de volgende update,

Die Grooten Zotten Trek